Interview met Bartek Zielski, IT Help Desk Team Lead, CIC Warschau
Hoi Bartek, wat doe je bij CIC en sinds wanneer maak je deel uit van het team?
Hoi! Ik ben nu al meer dan 8 maanden teamleider en geef leiding aan een van de twee IT-supportteams bij CIC. Samen met mijn team zijn we verantwoordelijk voor de regio’s Azië en Europa, maar dat betekent niet dat we niet ook in de VS actief zijn. We verzorgen IT-ondersteuning voor CIC-medewerkers en zorgen ervoor dat ons werk zich vertaalt in de hoogste servicekwaliteit voor onze klanten. We richten ons ook op veiligheid en betrouwbaarheid, allemaal in de goede sfeer en geest van CIC.
Wat betekent handicap voor jou?
Helaas voor mij heb ik geen eenvoudige definitie. Zoals elke definitie is die van invaliditeit te officieel, erg droog en gewoonweg ontoereikend. Het begrip handicap is met mij mee geëvolueerd op basis van de ervaringen die ik in mijn leven heb opgedaan. Nu weet ik dat hoe een handicap wordt ervaren afhangt van de omgeving waarin iemand functioneert. Het wordt gevormd door de mentaliteit van jezelf en die van de mensen om je heen. Door iemands cultuur, het land van herkomst en zelfs de economische situatie. Afhankelijk van door welk prisma je naar een handicap kijkt, kan het een uitsluiting, een obstakel, een disfunctie of een last zijn. Aan de andere kant kan het een geweldige kans zijn, iets unieks, origineels en een belangrijk deel van iemands persoonlijkheid. En dat is wat het voor mij is, soms een kans en soms een uitsluiting.
Voel je je deel van de CIC-gemeenschap? Wat beïnvloedt dit gevoel?
Elke ruimte wordt gecreëerd door mensen en dankzij hen voel ik me deel van deze gemeenschap. CIC verzamelt echt fantastische energie. Het brengt zorgzame mensen samen, die zoeken naar oplossingen, niet naar problemen. Die ruimdenkend en aandachtig zijn en niet oordelen. Waarden zijn hier geen loze kreten. Het is een leuke verrassing.
Denk je dat een handicap op de werkplek taboe is? Hoe ziet dit eruit op basis van jouw ervaringen?
Op basis van mijn ervaringen in vorige banen lijkt het me dat het hebben van een handicap eerder een ongemakkelijkheid is dan een taboe. Soms is het onduidelijk hoe te handelen om geen aanstoot te geven, onwetendheid te tonen, zonder onverschillig te blijven. Niet iedereen heeft de moed om het gewoon te vragen of een gesprek aan te knopen. Of anders hebben sommigen te veel van die moed en kom je soms neerbuigende of neerbuigende mensen tegen. Ik denk dat dit het gevolg is van het feit dat we nog steeds weinig mensen met een handicap op de open arbeidsmarkt zien. En van het feit dat het beeld van mensen met een handicap als zwak, hulpbehoevend en problematisch blijft bestaan. Wat een fantastische verrassing was het om dit allemaal niet te voelen bij CIC! Ik wist niet dat zulke plekken bestonden.
Welke verbeteringen op de werkplek zijn belangrijk voor jou?
Ik let op de toegankelijkheid van het toilet, waar ik kan navigeren met mijn rolstoel, of ik zelfstandig gebruik kan maken van de keuken en of ik toegang heb tot kantoorapparatuur. Omdat ik met de auto naar mijn werk reis, is toegankelijkheid van de parkeergarage ook cruciaal voor mij, zodat ik onder alle weersomstandigheden kan uitstappen. Het doel is om geen hulp te hoeven vragen en een onafhankelijk individu te zijn.
Kun je zeggen dat een handicap gewoon een eigenschap is? Zie je een soortgelijke aanpak voor andere “verschillen” op de werkplek?
Omdat het hebben van een handicap voorkomt in situaties waar men barrières tegenkomt. Je hoeft niet per se een rolstoel te gebruiken, het kan ook een gebroken been in het gips en krukken zijn. Het is een eigenschap die iemand vanaf zijn geboorte kan hebben, en meerdere keren in zijn leven kan krijgen, en het kan permanent of tijdelijk zijn. Daarom hebben we het over mensen met een handicap (met een kenmerk), niet over mensen met een handicap.
Voor mij kwam het met de tijd, pas na vele jaren begon ik mijn handicap te behandelen als een deel van mezelf, als mijn eigenschap, mijn uniekheid. Iets dat me onderscheidt, van mij is, anders en individueel. Misschien voegt het zelfs karakter en kleur toe. Deze visie is erg relatief en hangt af van zelfbewustzijn en het verwerken van persoonlijke problemen.
Het tweede probleem is het vinden van de juiste omgeving. Het werkt zoals elk ander verschil. Iedereen die afwijkt van de norm wordt enigszins gestigmatiseerd en beroofd van een deel van zijn identiteit. In die zin hebben verschillen veel gemeen.
Zijn relaties op het werk belangrijk voor je en beïnvloeden ze je dagelijks leven?
Werkrelaties zijn zeker belangrijk voor mij. De mensen maken de plek, de connecties en de relaties met hen. Het heeft een cruciale waarde voor mij, ik vind het leuk om met mensen om te gaan. Mensen zijn interessant omdat ze de werkelijkheid verrijken.
Wat zou je graag zien veranderen in de benadering van mensen met een handicap? En zie jij ruimte voor zo’n verandering?
Er is zeker ruimte voor verandering. Het hangt allemaal af van mensen, hun acceptatieniveau en hun bereidheid om mensen met een handicap te begrijpen.
Het is moeilijk voor mij om te zeggen wat ik zou willen. Maar ik weet wat ik niet zou willen. Ik wil niet ontmenselijkt worden. Als iemand mij wil beoordelen, laat hem dat dan doen op basis van wat en hoe ik dingen doe, de waarden die ik hoog houd en het soort persoon dat ik ben. Niet gebaseerd op mijn handicap. Ik ben op een plek waar het niet uit zou moeten maken. Op mijn werk ben ik vooral een werknemer. Ik wil geëvalueerd worden op basis van de rol die ik vervul op een bepaalde plek, niet door een prisma dat onder bepaalde omstandigheden niet relevant is. Ik zou niet uitgesloten willen worden vanwege mijn handicap.
Heb je tot slot nog een advies voor werkgevers?
Werkgevers moeten zich bewust zijn van en aandacht hebben voor de behoeften van hun werknemers. Niet iedereen weet hoe ze over hun behoeften op het werk moeten praten. Als ze dat kunnen, is dat een geweldige vaardigheid, maar vragen kan nooit kwaad. Het belangrijkste punt is dat je aandachtig moet zijn. Creëer geen onnodige barrières, zowel communicatief als bouwkundig. Onthoud dat het mensen en de omgeving zijn die handicaps creëren. Gelukkig is er niets van dat alles in CIC.
Als je wilt helpen, vraag het dan eerst en vertrouw de persoon met een handicap. Ze zullen je vertellen of ze hulp nodig hebben en hoe je kunt helpen.
