Het is zomervakantie en je wilt wat geld verdienen, dus begin je een limonadekraam. Bij het openen ontdek je dat je geen kopjes hebt. Doe je dat? a) uw bedrijf voor vandaag sluiten of b) een oplossing vinden om open te blijven zonder bekers?
Toen docent ondernemerschap Vicky Wu Davis het hypothetische probleem besprak met haar zevenjarige zoon, had hij een idee: “Gebruik schalen!”.
Wu Davis is uitvoerend directeur en oprichter van Youth CITIES, een acroniem voor “impact creëren door innovatie, ondernemerschap en duurzaamheid”. De non-profitorganisatie in Boston leert jongeren en tieners hoe ze ondernemer kunnen worden. Maar dat betekent niet dat Wu Davis toekomstige CEO’s of VC’s probeert af te leveren. In plaats daarvan leert ze ondernemerschap als een creatieve, probleemoplossende mentaliteit die kan worden toegepast in elke baan, branche of situatie.
Wanneer het leven je citroenen geeft? Begin een limonadekraam. Als je limonadekraam geen bekers heeft? Gebruik schalen.
“Pivot, shift – al deze modewoorden komen neer op hoe je je aanpast aan je omstandigheden,” zegt Wu Davis. “Ben je star? Of als je wordt neergeslagen, kun je dan een andere manier bedenken?”
Na vele jaren in de videogame-industrie te hebben gewerkt en een paar eigen ondernemingen te hebben opgezet, lanceerde Wu Davis bijna tien jaar geleden Youth CITIES als een huisdier-project. Nu is het een fulltime baan, waarbij Youth CITIES elke lente en herfst bootcamps organiseert en elke maand mini-hackathons bij CIC.
Studenten komen van openbare en privéscholen en charterscholen uit heel Massachusetts – soms zelfs uit aangrenzende staten. Naast geografische diversiteit streeft Wu Davis naar genderevenwicht onder de deelnemers en komt minstens de helft van haar studenten uit financieel minder draagkrachtige gemeenschappen.
“Ik ben er vast van overtuigd dat noch geslacht, noch postcode, noch enige andere identificatiefactor iemands potentieel mag bepalen,” zegt ze. “Het voegt zeker iets toe aan iemands unieke waardepropositie, hoe ze tegen een probleem aankijken en hoe ze het gaan oplossen, maar het zou niet het potentieel moeten bepalen.”
De empowerment van jongeren met een traditioneel gemarginaliseerde of minderheidsidentiteit is een belangrijke drijfveer achter Youth CITIES. Maar er is een reden waarom Wu Davis geen bootcamps organiseert die alleen voor meisjes zijn. “Diversiteit is een tweezijdige medaille,” zegt ze. “Om vrouwen volledig mondig te maken, moeten mannen ook weten waartoe vrouwen in staat zijn. Ze moeten het zien.”
Voor Wu Davis zijn jonge mensen die voor het eerst leren over ondernemerschap echte ondernemers en ze behandelt hen ook als zodanig. Deelnemers aan het programma wonen evenementen bij met werkende volwassenen bij CIC en LabCentral, en ze pitchen voor gevestigde startup-oprichters bij Venture Café. Door deze onderdompeling zien studenten van jongs af aan diverse rolmodellen en bouwen ze sociaal kapitaal op binnen netwerken waartoe ze anders misschien geen toegang zouden hebben.
Dit heeft gevolgen op de lange termijn. “Mensen dragen impliciete vooroordelen met zich mee, en er zijn ook momenten waarop keuzes op het vlak van aanwerving en samenwerking minder gebaseerd zijn op vooroordelen en meer op, gewoon, wie je contacten zijn,” zegt Wu Davis. “Als je je geld en naam op het spel zet, ga je vaak in zee met mensen met wie je hebt samengewerkt en die je vertrouwt. Als je netwerk breder en diverser is, zal de pool van mensen met wie je kunt samenwerken automatisch diverser zijn.”
Het in kaart brengen van je netwerk is een standaardoefening geworden (Wu Davis noemt het “Circle of Resources”) in de Youth CITIES-curricula. Stel je een dartbord voor met concentrische ringen: de bullseye staat voor je persoonlijke vaardigheden en middelen, en elke cirkel staat voor een niveau van contacten en hun respectievelijke vaardigheden en middelen. Hoe verder je van het centrum gaat, hoe verder je verbinding met een persoon verwijderd raakt. Terwijl mensen in de binnenste ringen gemakkelijker te benaderen zijn en waarschijnlijk meer steun zullen bieden voor minder, heb je een overtuigend verhaal of genoeg geld nodig om toegang te krijgen tot de buitenste ringen.
Dit soort activiteiten helpt kinderen om hulpbronnen te ontdekken waarvan ze niet wisten dat ze die tot hun beschikking hadden. De ondernemersmentaliteit gaat immers over herkennen wat je hebt, niet wat je zou willen dat je had, zegt Wu Davis. “Ik leer studenten hoe ze beperkte middelen of onverwachte obstakels niet als wegversperringen moeten zien, maar in plaats daarvan als beperkingen in het ontwerp. Het vereist alleen iets meer creativiteit in je oplossingen.”
Studenten oefenen die spieren door middel van praktische projecten, zoals het winnende project van het meest recente bootcamp, een app met de naam Ahead of the Curve. Elk van de functies van de app werd bedacht als een oplossing voor de uitdagingen die de maker zelf ondervond bij het dragen van een scoliosebeugel. Andere studenten hebben voorlopige patenten aangevraagd of zijn ondernemerschapsclubs begonnen op hun school.
Ondertussen kwam de winnaar van het eerste jaar van het programma jaren later terug als afsluitende keynote en als jurylid. “Ik weet nog dat Dougan [Sherwood, medeoprichter van CIC St. Louis] zei dat Youth CITIES net zoiets is als het farm system van honkbal, waar je misschien eerst voor de PawSox speelt voordat je voor de Red Sox speelt”, herinnert Wu Davis zich. “We nemen jonge, opkomende ondernemers, cultiveren hun talenten en lanceren ze vervolgens in het lokale ondernemende ecosysteem.”
